Payanda Stabilizasyonu - Bölüm II

Bu, payanda stabilizasyon ekipmanı ve teknikleri üzerine dört bölümlük bir serinin ikinci bölümüdür. Son bölümde ekipman seçim kriterlerini tartışmış ve yan yatan bir yolcu aracının payanda stabilizasyonu için 3 noktalı stabilizasyon tekniğini tanımlamıştık. Bu bölümde payanda uç bağlantıları, taban tutucuları ve stabilizasyon sürecine yardımcı olacak çeşitli aksesuarları ele alıyoruz.

Uç Bağlantı Elemanı Seçimi

Pervane uçları araca kaymayacak veya kurtarma ekibini şaşırtmayacak şekilde takılmalıdır. Değiştirilebilir başlıkları olan bir sistem çeşitli yapılarla başa çıkma esnekliği sunar. Örneğin, bir çatı direğinin tabanından alım yapmak için uç bağlantı parçası direği kavrayabilmelidir. Bir dış köşeyi tutturmak için açılı bir bağlantı parçası uygun olabilir. Bir iç köşe için sivri uçlu bir bağlantı parçası kullanılması tercih edilebilir.

Uç temas noktaları, operasyon sırasında pervanenin yerini değiştirme zorunluluğunu önlemek için dikkatle seçilmelidir. Yapısal olarak sağlam alanlar arayın. Aracın yolcu bölmesi tarafında 'A' ve arka tavan direklerinin tabanında bir alım noktası elde edilebilir. Alternatif olarak, kaputun veya bagajın yolcu bölmesine yakın köşesi, bir alım elde etmek için geriye doğru soyulabilir. Bazı durumlarda son çare olarak yeterli alım elde etmek için bir panelin kesilmesi gerekebilir. Benzin doldurma bölmeleri veya çamurluklardaki dış aydınlatma oyukları gibi cepler yeterli alım noktaları sağlayabilir. Aracın alt şasi tarafı tipik olarak çoğu araçta "marşpiye" panelinin altında bulunan kıvrılmış dudak veya zemin karoserindeki bir kıvrım gibi birçok seçenek sunar.

Taban Yapısı ve Sınırlama Hususları

Pervanenin tabanının hareket etmesinin engellenmesi zorunludur. Pervanenin tabanının araçtan dışarı kayması engellenmelidir. Bu çeşitli şekillerde gerçekleştirilebilir. Tabanlar durdukları yüzeye sabitlenebilir veya daha iyisi uygun güçte çember veya zincirle araca geri bağlanabilir veya hem bağlanabilir hem de yüzeye sabitlenebilir. Taban tutucuları araca mümkün olduğunca zemin seviyesine yakın bağlanmalıdır.

Pratik olmadığı sürece her tabanda en az iki kayış kullanın. İki kayış kullanılması, araçla kayış bağlantısının uç temas noktasından bağımsız olmasını sağlar. Tipik olarak, örneğin tek bir mandallı kayış kullanırken, pervane ucu alımının hemen altında araçla bir kayış bağlantınız olduğundan emin olmanız gerekir. Aksi takdirde, kayışın sıkılması tabanı yana doğru çekebilir ve muhtemelen standın devrilmesine neden olabilir. İki kayışla işlem daha az kısıtlanır. Bu durumda, ucun yerleştirilmesinin kayış bağlantısı üzerinde daha az etkisi vardır. İdeal olarak, iki kayış tabandan araca doğru açı yapacak ve aynı açıda olması gerekmeyecektir. İki kayış arasında 45 ila 90 derecelik bir açı seçin. Kayışlar arasındaki açı ne kadar büyük olursa kayış üzerindeki yük de o kadar büyük olur. Bu kayış konfigürasyonu tabanın hem dışa hem de yana doğru hareketini kısıtlar. Bazı durumlarda, en iyi veya tek kayış alımının araca doğru düz olduğunu unutmayın. Bu durumda yine de her iki kayışı bağlamanız gerekir.

Burada gösterilen taban, önceden bağlanmış iki kam tokalı kayışa sahiptir. Bu tip kayışlar hızlı bir ayarlama imkanı sunar. Bu kayışları ayarlamak için gevşekliği elinizle çekmeniz yeterlidir. Kam tokası, kam kolunu itmeden kayışın geri dönmesine izin vermeyecektir. Bu tip kayışlar, Res-Q-JackTM sistemindeki yandan rüzgarlı kriko ünitesi gibi sıkma veya ince ayar mekanizmasına sahip bir sistemin kullanılmasını gerektirir çünkü kam tokalı bir kayışı yalnızca elle sıkabilirsiniz. Kriko, krikolu sehpanın krikosuz iki sehpanın karşısında ve arasında olduğu varsayılarak tüm sehpalarda son kayış sıkma işlemini gerçekleştirir. Bu, bazıları için bir savaş veya en azından zaman alıcı olabilen cırcırlı kayış kullanma ihtiyacını ortadan kaldırır. Bununla birlikte, sistem kriko ünitesi gibi bir sıkma mekanizmasının yokluğunda kurulursa veya kriko ünitesinin bir standın kayışını uygun şekilde sıkmayacağı bir şekilde kurulursa, tabanın ortasına bir cırcır kayışı uygulanabilir ve kam tokalı kayışlar sadece yedek kısıtlamalar veya ek güvenlik olarak hizmet edebilir. Hangi sistemi kullanmayı seçerseniz seçin, karşılaşabileceğiniz her türlü durumu karşılamak için burada tartışılan türde bir esneklik sunduğundan emin olun.

Bu makalenin başka bir bölümünde yer alan birkaç çizelge, çeşitli kolon yükleri, kolon açıları ve çember konfigürasyonları için taban çemberlerinin maruz kaldığı yaklaşık gerilim kuvvetlerini verecektir. Tekli, ikili ve üçlü çember tabanları için bir grafik göreceksiniz. Kullanılan formüller zeminin sürtünmesiz olduğunu varsaymaktadır, bu da basitçe kayışların tabanın kaymasını veya tekmelenmesini önlemek için gereken tüm kuvveti taşımaktan sorumlu olacağı anlamına gelir. Bu, buzla uğraşan bizler için iyi bir varsayımdır. Res-Q-Jack tabanının bir diyagramı, parametreleri ve yük tanımlamalarını belirlemek için kullanılır.

Çemberleme Aksesuarları

Birçok kayış, araca bağlama aracı olarak 'S' kancaları kullanır. Bunlar genellikle iyi çalışmalıdır. Kayışı bağlamak için araç üzerinde uygun bir yer bulmak bazen zor olabilir. Kayış kancaları, aksi takdirde harika bir satın alma yeri oluşturacak olan bazı çerçeve yuvalarına sığmayabilir. Ayrıca, tavan direği gibi bir nesne kayış kancası ile kavranamayacak kadar büyük olabilir. Kayışı çatı direklerinin etrafına sarmak, kayışın dokusunu keskin cam veya metale maruz bırakabilir ki bu istenmeyen bir durumdur. T-kancalar ve J-kancalar bu sorunları ortadan kaldırır ve stabilizasyon sürecini daha da hızlandırır. T-kancalar birçok çerçeve yuvası ile kayış kancası arasında bir arayüz oluşturur. J-kancalar basitçe bir çatı direğini, çerçeve elemanını veya benzerini kolayca kavrayacak büyük kancalardır.

Zemin Yüzeyine İlişkin Hususlar

Aracın üzerinde durduğu yüzeyin tipi ve durumu da stabilizasyonda önemli bir faktördür. Yüzey eğimli ise, 3 noktalı bir destek yeterli olmayabilir. Duruma bağlı olarak aracın kaymasını engellemek için ek araçlar kullanmak gerekebilir. Bazı pervane sistemleri yumuşak zeminden olumsuz etkilenebilir. Noktasal yüklemeyi önlemek için pervane tabanının altında geniş sert pedler kullanmak gerekebilir. Tamamen farklı bir stabilizasyon aracına ihtiyacınız olabilir.

Hiç Bitmeyen Operasyon

Stabilizasyon operasyon boyunca devam eder. Bir Firehouse Expo sınıfında Ron Moore, "stabilizasyon, bir MVA operasyonu sırasında asla bitmeyen bir görevdir" dediğinde bunu güzel bir şekilde ifade etti. Kurtarma sırasında enkaz halindeki aracın özellikleri değişir. Kurtarıcılar ve ekipmanlar eklendikçe ya da araç parçaları çıkarıldıkça aracın ağırlığı değişir ve ağırlık merkezi kayar. Aracın zaten tehlikede olan yapısal bütünlüğü kapılar çıkarıldığında, tavan direği kesildiğinde ya da cam kırıldığında değişir. Bir aracın tavanı ve direkleri etkili bir şekilde bir kafes kiriştir. Bunların çıkarılması aracın sertliğini önemli ölçüde azaltır. Bir araç kurtarma olayı sırasında stabilizasyon bileşenleri izlenmelidir. Taban sınırlamalarının ayarlanması gerekebilir, alım noktalarının değiştirilmesi gerekebilir ve ilave stabilizasyon malzemeleri eklenebilir. Kesici aletleri kullananlar stabilizasyon üzerinde yaratacakları etkinin farkında olmalı ve bir destek veya taban kayışı tarafından tutulan bir elemanı çıkarmamaya dikkat etmelidirler. Stabilizasyon bileşenlerini izlemek ve diğerlerini olası sorunlardan haberdar etmek üzere bir ekip üyesi belirlenmelidir.

Temel Kılavuzlar

Düz zeminde yan yatan aracı dengelemek için bazı temel yönergeler aşağıda verilmiştir:

1. Payanda sistemini kurarken aracı kontrol etmek için takozları manuel olarak stabilize edin ve/veya yerleştirin.
2. Duruma, hastanın konumuna, aracın tipine ve durumuna ve herhangi bir engele bağlı olarak, tek kriko standının aracın hangi tarafına yerleştirileceğini ve 3 noktalı bir kurulum kullanılıyorsa iki ayarlanabilir standın hangi tarafa yerleştirileceğini belirleyin.
3. İki kişilik bir ekip halinde çalışın. Ekip üyelerinden biri, standları ayarlayan ve kuran üyenin kol mesafesinde sorun olup olmadığını izleyecektir.
4. Stand(lar)ı önce aracın en az sağlam tarafına yerleştirin, ardından karşı tarafta çalışın.
5. Aracı mümkün olduğunca yüksek uçlarla bağlayın. Taban çemberini mümkün olduğunca aşağıya takın. Standlar 50 ila 70 derece arasında bir açıyla eğilmelidir.
6. Tüm sehpalar yerleştirildikten sonra sistemi sıkın. Kayışların ve uç bağlantılarının sıkı olup olmadığını kontrol edin. Gerekirse ayarlayın.
7. Çalışma boyunca ekipmanı izleyin ve gerektiğinde ayarlamalar yapın.

Her MVA durumu farklıdır. Yine Ron Moore'un belirttiği gibi, "stabilizasyonun etkinliği ekibin aletlerle ilgili deneyimine, ustalıklarına, mekanik bilgilerine, kazanın niteliğine ve ekibin enkazı okuma becerisine bağlıdır." Bir sonraki bölümde, dikmelerdeki basınç yüklerine ve kayışlardaki gerilim kuvvetlerine bakacağız.

Bu makalede kullanılan ekipman hakkında daha fazla bilgi almak isterseniz, aşağıdaki web sitesine erişebilirsiniz: www.cepcotool.com veya şu adrese yazabilirsiniz: Cepco Tool Company, Post Office Box 700, Spencer, NY 14883. © 2001, Cepco Tool Company.